WYNIKI KONKURSU LITERACKIEGO „POLSKA MOJA OJCZYZNO – CZYM DLA MNIE JESTES?”

Konkurs literacki „Polska moja Ojczyzno- czym dla ,nie jesteś?”

I miejsce – Julia Paprota, Agata Błachnio

II miejsce – Gabriela Wiącek

III miejsce – Wiktoria Czyżewska

Uczestnikom konkursu dziękujemy za udział i serdecznie gratulujemy, laureaci otrzymają nagrody /nagrody rozdamy, gdy będzie już taka możliwość/

Zwycięskie prace literackie:

„Polska moja Ojczyzno – czym dla mnie jesteś? ”

Mam na imię Julia , jestem Polką i jestem z tego dumna.

Cieszę się, że mieszkam w Polsce nie chciałabym tego zmienić. Nasza kultura jest pięknem samym w sobie. Mamy piękne tradycje zachowane po przodkach, nasza wiara mówi o wielu mądrych przemyśleniach na temat kraju i przekazuje istotne wartości. Uczy nas jakie powinny być relacje międzyludzkie.

Historia naszego kraju również pokazuje jak powinniśmy walczyć o to, aby w Polsce żyło się jak najlepiej. Po wojnie i po odzyskaniu niepodległości nie poddaliśmy się, zaczęliśmy odbudowywać zniszczony po walkach kraj. Tak więc Polacy to też naród, który się nie poddaje walczy o swoje, walczy o przyszłość swoich dzieci jak i innych ludzi.  Bardzo, ale to bardzo podziwiam waleczność tych ludzi. Odnoszę wrażenie,  że w dzisiejszych czasach niewielu by walczyłoby z wrogiem, nawet ja sama nie wiem czy podołałabym walce. Mam bardzo dużo wątpliwości na temat dzisiejszej młodzieży, choć też jestem jedną z nich. Czy poświeciliby życie dla ojczyzny ?  Czy my Polacy mielibyśmy tyle siły i determinacji, aby bronić swojego kraju? Osobiście musimy sobie odpowiedzieć na to pytanie. Podziwiam ludzi, którzy walczyli o naszą wolność. Im zawdzięczamy, to co teraz mamy. Wywalczyli niepodległość w 1918 roku a po 21 latach musieli się znów zmierzyć z wrogiem. Warto słuchać opowieści bohaterów, którzy przeżyli wojnę, jeśli mamy możliwość posłuchania kogoś z rodziny babci, prababci, dziadka , pradziadka korzystajmy, bo więcej tego nie usłyszymy. Przekazujmy te świadectwa młodszym.  Takich ludzi już nie spotkamy, jacy byli wiek temu. Oni wiedzieli, co jest w życiu najważniejsze. Dla współczesnych młodych ludzi rozładowany telefon, brak Internetu jest katastrofą, a co mieli powiedzieć Ci nastolatkowie którzy przystąpili do walki nie zastanawiając się nad tym co z nimi będzie. Rezygnowali z planów, marzeń. Często tracili swoje młode życie. Nie możemy o tym zapomnieć!

Polska to piękny kraj . Podobają mi się przepiękne malownicze krajobrazy, polskie góry, morze i zabytki.  Podoba mi się też to, że jesteśmy gościnni i kulturalni.  Obcokrajowcom i nam Polakom smakuje nasze polskie jedzenie. Doceniajmy to co mamy.

Niestety są też grupy ludzi, którzy za nic mają dziedzictwo pozostawione nam przez minione pokolenia. Takiemu postępowaniu sprzyja również chaos i strach wywołany przez panującą pandemię koronawirusa.

Na pewno chciałabym zmienić w mojej ojczyźnie nastawienie ludzi do życia, żeby nie byli od razu zniechęceni do wszystkiego i wszystkich. Aby wprowadzić jakiekolwiek dobre zmiany dla kraju,  przede wszystkim powinniśmy się wzajemnie się szanować. Na pewno zmian wymaga dostęp do służby zdrowia. Moim zdaniem państwo powinno refundować leki dla takich osób, które są chore na rzadkie choroby lub choroby genetyczne. Każdy powinien mieć godziwa pracę, która pozwoli na godne życie. Dobrze byłoby, gdyby Polacy potrafili przedstawiać swoje poglądy w sposób kulturalny, nie obrażając siebie nawzajem. Nam wszystkim powinno leżeć na sercu dobro naszej ziemi ojczystej.

Rok 2020 jest rokiem św. Jana Pawła II oraz obchodzimy 102 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Papież Polak wielokrotnie wypowiadał się z troską i miłością o swojej ojczyźnie. Warto również dzisiaj przytoczyć słowa świętego, które zawierają całą prawdę o naszym kraju oraz skłaniają do refleksji jak powinniśmy odnosić się do naszej ojczyzny.

„Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matka, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej.”

Julia Paprota kl. VII PSP Anielów

 

Drodzy Państwo!

Czy zastanawialiście się, za co naprawdę kochacie Polskę? Czy ją szanujecie? Czy bylibyście w stanie oddać za nią życie?  Chyba każdy o tym myślał. Niektórzy łatwo sobie odpowiedzieli na te pytania, ale niektórzy do dziś myślą o tym i nie potrafią uzyskać trafnej odpowiedzi. Moim zdaniem każdy powinien być dumny, że wychował się w kraju pełnym patriotyzmu i miłości do ojczyzny, która wiele przeszła, a jeszcze więcej wycierpiała. Polska w każdej porze roku zachwyca nas swoim pięknem. Mimo tych wszystkich zalet, niektórzy nie potrafią zadbać o ten kraj i go niszczą, a jeszcze inni go opuszczają.

Historia Polski jest przerażająca, pełna męki, bólu i cierpienia! Wyobraźcie sobie 123 lat niewoli, w tym ciągłe powstania i bitwy, krótko mówiąc bezlitosne przelewanie krwi. Zawsze zastanawiałam się nad tym, jakby wyglądało moje życie w czasie wojny i zawsze padało pytanie ,,Czy byłabym gotowa oddać za nią życie? Aktualnie myślę, że tak. Byłabym w stanie walczyć do ostatniej kropli krwi za mój ojczysty kraj! Jestem harcerką i cieszę się, że w jakikolwiek sposób mogę czynić dobro i służyć ojczyźnie. Szczerze jestem wdzięczna osobom, które walczyły o niepodległość naszego kraju, bez tego Polska by nie istniała, nie byłoby języka polskiego i wielu kultur, które dziś są nam bardzo dobrze znane.

          O każdej porze roku coś mnie ujmuje za serce i zachwyca. Czasem tak proste rzeczy sprawiają powrót tych najcudowniejszych wspomnień! Zawsze, gdy mam gorszy dzień wybieram się na spacer, gdzie mogę się rozluźnić, podziwiać piękno Polskiej przyrody i wsłuchiwać się w różne nadzwyczajne dźwięki. Uwielbiam weekendy, podczas których zwiedzam moją ojczyznę, wybieram się w najskrytsze zakątki i miejsca, gdzie jest cisza i spokój. Piękno danego kraju jest bardzo istotne, bo to jeden z najważniejszych elementów turystki. Chociaż mieszkam w Polsce od małego, to czuję, że jeszcze nie raz mnie zaskoczy swoim pięknem naturalnym.

      Jedną rzeczą, na którą chciałabym zwrócić uwagę to to, że Polska jest niszczona i zaniedbywana przez naszych rodaków. Bardzo mnie to niepokoi, bo nasza ojczyzna zasługuje na pełen szacunek. Czy kiedykolwiek widzieliście śmieci w lesie? Na pewno tak. Czy widzieliście jak ludzie wycinają drzewa i niszczą przyrodę, aby postawić budynki itp.? Wydaje mi się, że tak. Czy widzieliście butelki i różne śmieci na drogach? Jestem pewna, że tak. Czy kiedykolwiek podnieśliście jakiś papierek albo zrobiliście coś dla dobra przyrody? Pomyślcie! Zobaczcie, co robimy z naszym krajem, jak drobnymi gestami z dnia na dzień go psujemy i niszczymy. Przyroda umie sama o siebie zadbać, ale tylko jeśli jej w tym nie przeszkadzamy. Dlatego nie niszczmy naszego kraju, ale pozwalajmy mu się rozwijać naturalnie!

        Następnym bardzo dużym błędem jaki popełnia większość ludności jest tak zwana „ucieczka za granicę”. Niby to nic wielkiego, ale jednak opuszczamy naszą Polskę i osiedlamy się całkiem w innym miejscu. Czy nasz kraj aby na pewno nie ma uczuć? Jakby miał, to szczerze mu współczuję. Ile on musiałby wycierpieć. Pamiętajmy też, że jak opuszczamy kraj, to oddalmy się od swojej rodziny. Często przez taką odległość nie utrzymujemy dawnych obyczajów i wartości. Czy nie możemy spróbować tego zmienić? Możemy, więc spróbujmy! Nie pozwólmy młodemu pokoleniu opuszczać naszej małej ojczyzny!

Ważnym element jest także kultura. Odgrywa ona szczególną rolę również w historii. Wielu pisarzy swoje wiersze tworzyło podczas różnych, ważnych wydarzeń zawiązanych z Polską. „Mazurek Dąbrowskiego” – dzisiejszy hymn narodowy Polski został napisany we Włoszech, kiedy powstały tam Legiony Polskie. Wiele pieśni, utworów, a także wierszy powstało właśnie w czasach wojen i niewoli. Nie wszystkie z nich mają temat wojenny, ale także nawiązują do codziennego życia. Aktualnie z Polski wywodzi się wielu znanych pisarzy, malarzy, kompozytorów i muzyków. Niektórzy artyści są dobrze znani na skalę światową. Warto zatem sięgnąć po ich dzieła.

Mogłabym dalej wymieniać zalety naszego kraju i to, co chciałabym zmienić na lepsze. Podsumowując, można stwierdzić, że warto rozmawiać myśleć, a także działać na rzecz naszej ojczyzny- Polski. Miejmy do niej szacunek! W końcu to nasz pierwszy duży dom, w którym mieszkamy od narodzin, aż do śmierci. Pamiętajmy o niej, bo jest tego warta!

Dziękuję za uwagę  Agata Błachnio Klasa 7b

 

 

Drodzy Rówieśnicy, Koleżanki, Koledzy !

Każdy z nas w inny sposób patrzy na kraj w którym się urodził, odczuwa inne emocje gdy o nim mówi czy słucha. Chciałabym przedstawić Wam moje odczucia i refleksje o naszym  kraju ojczystym-Polsce.

Nadszedł  XXI wiek,  a wraz z nim zmiany, które  odczuwamy na sobie. Elektronika, elektryka i dostatek zmieniły  ludzi i świat . Gdybyśmy zapytali rodziców, dziadków, pradziadków o sposób ich życia w młodzieńczych latach, trudno nam  by było sobie to wyobrazić, nie dalibyśmy rady żyć tak jak oni. Wystarczy cofnąć się do początków naszego kraju, on się zmieniał i  my się zmienialiśmy . Ludzi ogarnęła nienawiść, chęć mszczenia się na sobie nawzajem i to zmieniło ten świat. Dzisiejszego człowieka często obchodzi tylko zysk, a nie drugi człowiek. Nasz kraj się zmienił i my Polacy się zmieniliśmy, chcemy jak najlepiej dla Polski, ale nie umiemy się zdecydować. Polacy powinni wiedzieć czego chcą. Czy czasem nie oni po latach niewoli uwolnili się od wroga i odbudowali kraj o którym tak marzyli? Musimy zrozumieć, że bunty, strajki, obwinianie  kogoś nic nam nie da, a jedynie możemy zniszczyć  kraj o który tak odważnie walczyli nasi dziadkowie i pradziadkowie! Powinniśmy być dumni, że jesteśmy Polakami, potomkami ludzi, którzy po 123 latach uwolnili nasz kraj z niewoli. Przez obecną  pandemię w kraju żyje się gorzej, ale czy ten problem dotyczy tylko Polski? Nie, dotyczy całego świata, ale to nie znaczy, że mamy żyć jeszcze gorzej. Przez łamanie zasad dajemy pełne pole do popisu tej chorobie, a ona wyniszcza nasz kraj zabierając nam rodaków i odbierając ludzi, którzy walczyli za ojczyznę, a przede wszystkim kochających ją. Powinniśmy postarać się,  by w naszej ukochanej ojczyźnie z każdym dniem, miesiącem i rokiem żyło nam się jeszcze lepiej niż teraz, wczoraj czy przedwczoraj. Musimy zdać sobie sprawę z tego jaką Polskę chcemy widzieć za parę lat: przyjazną, kochającą   i zdrową czy zanieczyszczoną, nienawidzącą i zranioną. Pomyślcie w jakiej Polsce chcecie, by wychowywały się wasze dzieci, wnuki i prawnuki. Musimy  pamiętać,  aby zmienić Polskę, trzeba zmienić jej naród, a przede wszystkim zastanowić się nad sobą.

Koleżanki i Koledzy, na zakończenie pragnę zaznaczyć, że  powinniśmy być dumni z bycia Polakami.  To nasi przodkowie  postawili  na marzenia, tracili  własne  życie, by je dać innym. Odbudowali  nasz kraj, ukochaną Ojczyznę. Powinniśmy być dumni z tego, że żyjemy w wolnym kraju. Jedyną rzeczą, którą powinniśmy zmienić jesteśmy my sami, naszym obowiązkiem jest zmienić nasz stosunek do siebie, przecież na tym zależało bohaterom, którzy zginęli za nasz kraj. Zależało im na zgodzie rodaków i dlatego powinniśmy skończyć z nienawiścią  w stosunku do siebie. My jesteśmy narodem naszej Ojczyzny i jeśli szanujemy siebie nawzajem, szanujemy nasz kraj!

Gabriela Wiącek. Szkoła Podstawowa w Sokole

 

NARODOWE ŚWIĘTO ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI

Szanowni Państwo!

Spotykamy się dzisiaj na uroczystości z okazji 102 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. Uroczystości poświęconej Ojczyźnie i wolności. 11 Listopada to symbol miłości ojczyzny, walki o wolność, symbol wiary i symbol zwycięstwa. Pragnę zwrócić Państwa uwagę na, dzisiejsze święto, które jest dla mnie okazją do podzielenia się radością i dumą z bycia Polką,  zapewne każdy z Nas ma podobne odczucia. Zachwyca mnie, cieszy i jestem dumna z tego gdzie mieszkam, kim jestem, co mam i po kim oraz co mogę osiągnąć będąc polską patriotką w kraju, Europie czy nawet w Świecie.

Oddając szacunek symbolom narodowym takim jak hymn, flaga, godło, oddajemy go wszystkim Polakom, tym, którzy odeszli i tym, którzy żyją obecnie. Uważam, że nie możemy być obojętni na historię, tradycję, kulturę, wiarę i dziedzictwo narodowe Polaków.

Tak się składa, że Święto Niepodległości obchodzimy w listopadzie. Listopad to czas szczególnej refleksji nad przemijaniem. Niedawno sprzątaliśmy groby naszych zmarłych, modliliśmy się za ich dusze, zanosiliśmy kwiaty, paliliśmy znicze. Zapaliliśmy także znicze na grobach nieznanych żołnierzy, którzy w różnym czasie oddali życie za ojczyznę. Chcieliśmy w ten sposób pokazać, że pamiętamy.

Sto dwa lata temu, po stu dwudziestu trzech latach niewoli, wolna Polska znowu pojawiła się na mapach Europy. Ziściły się marzenia Polaków urodzonych i wychowanych pod zaborami. Naród polski mógł wreszcie sam stanowić o sobie oraz o przyszłości kolejnych pokoleń. Prześladowani Polacy, na tułaczkę skazani nie stracili ducha, wierzyli, że Polska odzyska niepodległość. Wiedzieli, że ojczyzna w sercach się zaczyna, że naród przetrwa, jeżeli rodzina dzieci swoje nauczy jak być Polakami. Marzenia o wolności spełniły się wraz z klęską wszystkich trzech zaborców i zakończeniem I wojny światowej, w wyniku której Polska odzyskała niepodległość.

Wspominamy i wspominać będziemy postać,  o której nie możemy zapomnieć ojca naszej wolności, którym niewątpliwie jest JÓZEF PIŁSUDSKI. Zwolniony
z niemieckiego więzienia w Magdeburgu 10 listopada przybył do Warszawy.
11 LISTOPADA 1918 r. przejął władzę nad wojskiem, wkrótce przekazano mu resztę uprawnień i został NACZELNIKIEM PAŃSTWA. Polska można powiedzieć, że zmartwychwstała z niebytu.  Już w pierwszych dniach nowego życia nasze wojsko potrafiło pokonać nieprzyjaciela, przed którym inni drżeli. 15 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie pod dowództwem Józefa Piłsudskiego pokonało Armię Czerwoną. Tę bitwę nazwano „Cudem nad Wisłą”. Przeszła ona do historii jako „osiemnasta największa bitwa w dziejach świata”, ponieważ obroniła nie tylko Polskę, ale i Europę Zachodnią przed rozszerzeniem się rewolucji bolszewickiej.

Dzień 11 listopada ustanowiony został uroczystym Świętem Niepodległości na mocy ustawy z dnia 23 kwietnia 1937 r. o Święcie Niepodległości. Święto to zostało zniesione po II wojnie światowej – w 1945 r., a następnie przywrócone ustawą z dnia
15 lutego 1989 r.

Ciężko nie zgodzić się ze słusznością, że 11 listopada Narodowe Święto Niepodległości to dla Polaków jedno z najważniejszych świąt państwowych.  Po latach zaborów – niewoli naznaczonej walką, cierpieniem i wysiłkiem wielu pokoleń Polek
i Polaków – nasz kraj odzyskał suwerenność. Podczas dorocznych obchodów
11 listopada czcimy pamięć tych, którym zawdzięczamy własne państwo, którym udało się podnieść kraj z ogromnych zniszczeń I wojny światowej, stworzyć warunki rozwoju ekonomicznego, modernizacji gospodarczej i cywilizacyjnej.

Historia odzyskania niepodległości to w równym stopniu codzienny trud rodaków zamieszkałych na terenach byłej Rzeczypospolitej, jak i na emigracji, podejmowany
w celu zachowania polskości, rozwijania kultury i budowania polskiej myśli politycznej. Bohaterowie tamtego okresu, mimo szykan, aresztowań, wywózek i represji ze strony zaborców, byli w stanie uchronić i rozwinąć narodową tożsamość, a następnie przekazać ją następnym pokoleniom, żyjącym już w odrodzonej Polsce.

Pamiętajmy, bo wolność nie została nam dana, ona została wywalczona przez naszych przodków. Została nam zadana, byśmy ją budowali, w ramach narodowej wspólnoty. Jest tym co łączy, a nie dzieli. Oparta na prawdzie, a nie na kłamstwie.

 Pamiętajmy o przyszłych rocznicach Polski, bo przekonaliśmy się boleśnie jak łatwo stracić wolność, jak bardzo trzeba o nią dbać – wspólnie, solidarnie, pamiętając
o słabszych, wykluczonych, potrzebujących pomocy. Budujmy razem naszą wolność.

Szanowni Zebrani!

Aby poprzeć moje poglądy na temat świętowania nieodległości Polski zacytuję słowa naszego wielkiego rodaka papieża, świętego Jana Pawła II,  który mówił: „Wolność jest wartością sprzyjającą narodowej odnowie i prawdziwej suwerenności państwa”. Uczył o tym podczas jubileuszowej mszy św. na Jasnej Górze, 19 czerwca 1983r. mówiąc, że „naród jest prawdziwie wolny, gdy może kształtować się jako wspólnota określona przez jedność kultury, języka, historii. Państwo jest istotnie suwerenne, jeśli rządzi społeczeństwem i zarazem służy dobru wspólnemu społeczeństwa i jeśli pozwala narodowi realizować właściwą mu podmiotowość, właściwą mu tożsamość. To pociąga za sobą między innymi stwarzanie odpowiednich warunków rozwoju w zakresie kultury, ekonomii i innych dziedzin życia społecznej wspólnoty. Suwerenność państwa jest głęboko związana z jego zdolnością promowania wolności narodu, czyli stwarzania warunków, które mu pozwolą wyrazić całą swoją własną tożsamość historyczną
i kulturalną, to znaczy pozwolą mu być suwerennym poprzez państwo”.

 Szanowni Państwo!

Dzisiaj, w roku 2020, świętujemy 102 Rocznicę Odzyskania przez Polskę Niepodległości w wolnej Ojczyźnie. Nie zmarnujmy tego czasu pokoju, wolności
i sprawiedliwości na spory, podziały i waśnie – tylko na rozkwit i rozwój naszej umiłowanej Ojczyzny.

Z moich rozważań wynika, że Polacy przede wszystkim powinni być dumni
z wolności, niepodległości, suwerenności, patriotyzmu, poczucia przynależności
i przywiązania do ojczyzny, a także z polskiego dziedzictwa, gościnności, kultury
i tradycji.

Mamy własne demokratyczne państwo, posługujemy się własnym językiem ojczystym. Mamy struktury państwa, sejm, senat, sądownictwo, własną konstytucję, mamy własne wojsko, policję, formacje obrony cywilnej, ratownictwo medyczne oraz własne szkolnictwo.

Współpracujemy i przynależymy do sojuszy wojskowych i gospodarczych mających wpływ na bezpieczeństwo militarne i gospodarcze naszego regionu Europy,
a co za tym idzie i świata.

Nasuwa się pytanie: Czy jest lepsza i bardziej stosowna okazja by o tym wszystkim mówić? Trudno zaprzeczyć.  Myślę, że pytanie jest raczej retoryczne, ponieważ chyba nikogo nie trzeba przekonywać o słuszności powyższych słów.

Drodzy zebrani pamiętajmy mimo wielu pozytywnych słów o Nas należy przypomnieć, że Polacy mają też wady, z którymi powinno się walczyć. Każdy z nas może się spotkać
z taką sytuacją gdzie bywa nam po prostu wstyd.

Przede wszystkim wstydzimy się za to jak wygląda życie polityczne w kraju,
a zaraz potem za sposób w jaki rodacy reprezentują Polskę za granicą. Wstydzimy się także za przestępczość Polaków oraz wulgarne, hałaśliwe i pełne braku kultury zachowania, szczególne ostatnio na marszach i wiecach gdzie jest czas pandemii.

Niepokoi mnie to co się dzieje na świecie, że są wojny, uchodźcy chcą wkroczyć do kraju. Nie dbamy należycie o ekologię, prawa zwierząt i ludzi. Jak bym mogła to bym zaprowadziła spokój i zgodę na świecie bez wojen i przemocy.

Kończąc  mam nadzieję graniczącą z pewnością, że udało mi się Was przekonać do dumy z polskości i świętowania Naszej niepodległości. Na koniec pragnę serdecznie podziękować za, uwagę, życzę Wam aby każdy dzień był coraz lepszy w Polsce i na świecie.

Niech żyje wolna, niepodległa, suwerenna Polska na progu kolejnego stulecia –  niepodległość, cześć i chwała bohaterom wolnej, niepodległej ojczyzny.

Dziękuję wszystkim za uwagę. Wiktoria Czyżewska kl. 7b